Kur 14 ujqër u lëshuan në natyrë në Parkun Kombëtar Yellowstone në 1995, shkencëtarët nuk e kishin idenë se do të ndryshonte të gjithë ekosistemin e parkut.
Për 70 vjet nuk kishte ujqër në park dhe gjatë gjithë asaj kohe atje sunduan dreri, i cili gjatë viteve të mbarështimit të pakontrolluar shkaktoi dëme serioze në florë.
Katërmbëdhjetë ujqër, natyrisht, nuk mund t’i hanin të gjithë drerët, por i detyruan të zgjidhnin kullotat me më shumë kujdes dhe të shmangnin disa pjesë të parkut ku ujqërit patrullonin vazhdimisht.
Në ato vende, bimësia filloi të ringjallet. Në gjashtë vjet, numri i pemëve u rrit deri në pesë herë.
U shfaqën kastorë, të cilët kishin nevojë për pemë për të ndërtuar diga. Ndërtimi i digave shtoi edhe numrin e minjve të ujit, rosave dhe peshqve.
Ujqërit reduktuan popullsinë e çakallëve, gjë që çoi në një rritje të lepujve dhe minjve, të cilët nga ana e tyre tërhoqën skifterët, baldosët dhe dhelprat në park. Arinjtë vinin në park sepse mund t’i largonin ujqërit nga gjahu i tyre ose të hanin mbetjet e tyre.
Ajo që është e mahnitshme është se ujqërit ndryshuan rrjedhën e lumenjve. Kanalet e tyre u drejtuan dhe u stabilizuan, erozioni bregdetar u ul. Kjo ndodhi për shkak se ndikimi i ujqërve te dreri çoi në një rritje shpërthyese të pemëve dhe barit në brigjet e lumenjve, gjë që çoi në forcimin e tyre. Vetë gjeografia e parkut ka ndryshuar, e gjitha kjo falë 14 ujqërve të lëshuar më pak se 27 vjet më parë./natalmedia.com/
*Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
