Sa është e rrezikshme sindroma policistike e vezoreve?
Karakteristikat kryesore të sindromës policistike është çrregullimi i ciklit menstrual, mungesa e gjakderdhjes menstruale deri në gjysmë viti ose më shumë, vështirësi për të mbetur shtatzënë ose infertilitet. Megjithatë, kjo sindromë shoqërohet me komplikime të shumta të mundshme që mund të rrezikojnë ndjeshëm shëndetin e një gruaje gjatë jetës së saj.
Ka një incidencë të njohur në rritje të tensionit të lartë të gjakut ose sëmundjeve kardiovaskulare, zhvillimin e diabetit, kancerit të mitrës, mukozës ovariane dhe të gjirit krahasuar me gratë që nuk vuajnë nga ky çrregullim.
Shkaku i zhvillimit të vezoreve polikistike nuk është plotësisht i njohur dhe i qartësuar, por besohet se një çrregullim gjenetik në enzima të caktuara në proceset metabolike në trupin e një gruaje luan një rol të madh.
Një lidhje e lartë me ndjeshmërinë e reduktuar të insulinës u vu re edhe te disa gra me sindromën e vezore policistike.
Metodat e trajtimit
Terapia është e larmishme dhe kryesisht varet nga tabloja klinike e pacientit, dhe ka dy zgjidhje të mundshme. Zgjidhja e parë kirurgjikale është heqja e një pjese të indeve ovariane ose shpimit ovarian, të gjitha me qëllim të vendosjes së një cikli të rregullt menstrual dhe mundësimin e një shtatzanie natyrale.
Trajtimi konservativ përfshin përdorimin e kontraceptivëve hormonalë, antiandrogjeneve ose ilaçeve për të stimuluar ovulimin.
Kur flasim për neoplazmat ovariane ose tumoret ovariane, më së shpeshti nënkuptojmë struktura cistike beninje që formohen brenda indit ovarian.
Cistet ovariane
Tumoret ovariane janë një grup tumoresh për sa i përket origjinës dhe shfaqsjes së tyre. Ato ndahen afërsisht në tre kategori – beninje, malinje dhe tumore me potencial të ulët malinj. Gjatë gjithë jetës së tyre, më së shpeshti gjatë periudhës riprodhuese, gratë hasin cistet e thjeshta funksionale – hormonale që kushtëzohen nga një çekuilibër hormonal më i butë. Ka ciste follikulare dhe luteale që mund të arrijnë një madhësi deri në 10 centimetra në vetë diametrin. Ato kryesisht zhduken spontanisht brenda 60 deri në 90 ditë, dhe shpesh ndodhin gjatë periudhave hormonale të tranzicionit, gjatë adoleshencës ose premenopauzës, kur prodhimi i papërshtatshëm i hormoneve ndodh ngadalë për shkak të plakjes.
Periudha të shumta stresuese në jetën e një gruaje mund të çojnë në një çekuilibër më të butë hormonal që mund të rezultojë në formimin e cisteve funksionale ovariane. Një cist follikular ndodh për shkak të mungesës së ovulacionit, ndërsa një cist luteal ndodh si pasojë e mungesës së involucionit të corpus luteum, i cili formohet pas ovulacionit. Cistet ovariane manifestohen më shpesh nga mungesa e gjakderdhjes menstruale ose gjakderdhjes së parregullt.
Në rastin e strukturave cistike të njëanshme më të vogla se 10 centimetra, ato mund të monitorohen nga ekzaminimi gjinekologjik si dhe vlerësimi i ultratingujve deri në dy muaj.
Nëse cistet nuk zhduket rekomandohet heqja kirurgjikale me kursimin maksimal të indit vezore të mbetur./natalmedia.com/
*Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
