Prindërimi përfshin shumë gjëra, por ndoshta mbi të gjitha ka të bëjë me ndërtimin e marrëdhënieve me fëmijët tanë. Pa këtë lidhje, sado të aftë të jemi, ne humbasim fuqinë për të prindëruar.
Megjithatë, sado e thjeshtë që tingëllon ideja e lidhjes, ne priremi ta shmangim atë. Arsyeja është se kërkon shumë më tepër prej nesh sesa qasjet konvencionale. Së pari, kërkon që ne të jemi mjaft të guximshëm për t’u parë në pasqyrë dhe për të analizuar shkakun rrënjësor të shkaktarëve tanë emocionalë.
Realiteti është se kur përdorim teknika të izolimit ne qëllimisht ose jo – shkëputemi nga fëmijët tanë. Është e rëndësishme të dini se fëmijët e vegjël do të bëjnë pothuajse gjithçka për të ruajtur lidhjejen emocionale me prindërit e tyre. Ata nuk kanë zgjidhje tjetër veçse të binden dhe të nënshtrohen. Fatkeqësisht, kjo interpretohet si një shenjë se disiplina konvencionale po “funksionon”.
Të kesh një qasje pozitive do të thotë të krijosh marrëdhënie të shëndosha me fëmijët. Në të kundërtën, disiplina e zakonshme përdor marrëdhënien si një armë, duke e përdorur atë kundër fëmijëve dhe duke dobësuar vetë marrëdhëniet që synon të forcojë.
Për fat të mirë, ekziston një mënyrë më e mirë. Këtu janë katër këshilla praktike për të shmangur shkëputjen e lidhjes dhe dënimet e tjera në baza ditore.
- Lidhu përpara se të modifikosh
Kur një fëmijë bën një gabim ai mbyllet ne vete. Kur një fëmijë është në këtë gjendje, mësimi është i pamundur. Pra, së pari duhet të lidhemi në një nivel emocional. Përqafoni fëmijën tuaj dhe shmangni qortimin për sjelljen e tij. Kuptoni se ata mund të ndihen të turpëruar, të frikësuar dhe të hutuar. Ndodh rrallë që të ketë një urgjencë për t’i dhënë një mësim një fëmije, kështu që lëreni për më vonë (ndoshta pas pesë minutash, pesë orësh ose pesë ditësh – në varësi të situatës dhe moshës së fëmijës suaj).
Kur mendoni se fëmija juaj është i qet, përpiquni ta bëni atë të përdorë anën e majtë logjike të trurit. Dr Dan Sigl e quan këtë proces “emërtojeni për ta zbutur”. Një qasje është t’i kërkoni fëmijës tuaj të tregojë një histori për atë që ndodhi dhe ju mund ta ndihmoni atë të plotësojë boshllëqet. Kaloni ngjarjen, fakt për fakt dhe pa gjykim. Në këtë mënyrë ju ndihmoni të voglin të përpunojë emocionet e tij duke i dhënë kuptim ngjarjes.
- Merrni kohë për të qenë bashkë
Teoria origjinale që mbështet metodën “time out” bazohet në idenë për t’u dhënë fëmijëve kohë për të menduar për sjelljen e tyre në mënyrë që ata të bëjnë një zgjedhje më të mirë herën tjetër. Por, në praktikë, nuk ka rëndësi se çfarë themi (apo synojmë), ajo që ka rëndësi është se si ndihet fëmija. Dërgimi i një fëmije në izolim mund të çojë në ndjenja të braktisjes, turpit dhe refuzimit.
Në vend të kësaj, ne mund të zgjedhim një qasje proaktive dhe të përdorim TIME së bashku. “Time in” në vend të “time out”. Është një mjet prindërimi pozitiv që i ndihmon fëmijët të mësojnë të përpunojnë emocionet e tyre në mënyrë që ata të jenë gati të zgjidhin problemet, të mësojnë dhe të rriten.
Kur fëmija juaj përjeton një moment sfidues, ftojeni atë të ulet pranë jush, ndërsa ai shpreh ndjenjat e tij. Mos harroni të lidheni përpara se të korrigjoni sjelljen e tij. Imagjinoni jetën nga perspektiva e tyre ndërsa prisni që “stuhia të kalojë”.
Kjo kohë është një investim në mirëqenien emocionale të fëmijës suaj. Ju ndërtoni vetëbesimin e fëmijës suaj dhe forconi besimin e tij tek ju. Në të ardhmen, ata do të ndihen të sigurt për t’ju drejtuar në kohë krize.
- Riformuloni pritshmëritë tuaja
Pritjet tona fillojnë kur fëmijët tanë janë ende foshnje. Nëse presim që në javën e gjashtë foshnja jonë do të flejë gjatë gjithë natës, dhe kjo nuk ndodh, ne do të fillojmë të besojmë se diçka nuk është në rregull. Mund të fillojmë të ndihemi të pakënaqur. Megjithatë, nëse presim që fëmija ynë të zgjohet çdo dy orë gjatë vitit të parë, ne do të jemi akoma po aq të lodhur, por mund të marrim vendime më të përshtatshme se si ta menaxhojmë situatën.
Dhe asgjë nuk ndryshon ndërsa fëmijët tanë rriten. Duhet të pranojmë se ka një hendek të madh midis pritshmërive të shoqërisë se si duhet të sillen fëmijët. Para se të mendojmë të përpiqemi të ndikojmë në sjelljen e fëmijëve tanë, duhet të pyesim veten nëse ajo që po kërkojmë prej tyre është e arsyeshme. Në vend që t’i kërkojmë fëmijës tonë dyvjeçar të ndajë një lodër dhe më pas ta ndëshkojmë për sjelljen e tij krejtësisht normale – duke refuzuar ta bëjë këtë, ne duhet të jemi mjaft të guximshëm për të mbrojtur fëmijët tanë në kulturën tonë të përqendruar te të rriturit.
Fëmijët tanë janë të trajnuar të argëtohen, të luajnë, të mësojnë dhe të testojnë kufijtë e tyre. Sjellja e tyre e pasqyron qartë këtë. Megjithatë, shumë shpesh, të rriturit ndërhyjnë dhe përpiqen të largojnë vëmendjen thjesht sepse situata është e vështirë, e pakëndshme ose e panjohur. Nëse jemi të gatshëm të sfidojmë veten për të parë botën nga këndvështrimi i fëmijëve tanë, nuk ka gjasa që mendimi i ndëshkimit të kalojë në mendjen tonë.
- Nëse keni dyshime, bëni vetes këtë pyetje
Mbyllni sytë për një moment dhe imagjinoni se keni një problem në lidhjen ose martesën tuaj. Me shumë mundësi, ju i besoni një shoku dhe shpjegoni se sjellja e fundit e partnerit po ju shqetëson. Çfarë këshille mendoni se do të merrnit?
A do t’ju sugjeronte një mik që të injoroni burrin ose gruan tuaj për një periudhë të caktuar kohe, ndërsa ata ulen të qetë në qoshe dhe mendojnë për gabimet e tyre? A do të sugjeronit t’i konfiskoni telefonin? Apo ndoshta konfiskimi i çelësave të makinës si rezultat i sjelljes “të keqe”?
Apo do të na sugjeronin që t’i qasemi situatës me qetësi, me dashuri dhe të përpiqemi t’i zgjidhim gjërat përmes një bisede të sinqertë?
Shikimi i veprimeve tona nga një kënd tjetër mund të na japë ndryshimin që na nevojitet. Në një martesë, kjo sjellje “time out” do të konsiderohej një lojë që do të nxirrte në pah patologjinë themelore të një marrëdhënieje të dështuar. Pra, pse është e pranueshme apo edhe e inkurajuar trajtimi i fëmijëve në këtë mënyrë?
Të gjithë njerëzit, pavarësisht nga mosha, kapaciteti mendor apo pjekuria emocionale, meritojnë të trajtohen me respekt të barabartë. Nëse jeni ndonjëherë në dyshim, pyesni veten, a do të flisnit me burrin ose mikun tuaj më të mirë në këtë mënyrë? Nëse përgjigja është jo, atëherë bëni një pushim, merrni frymë thellë dhe zgjidhni fjalë të duhura.
Marrja e një qasjeje pozitive dhe proaktive ndaj prindërimit modern nuk është e lehtë. Megjithatë, kur e kuptojmë se zgjidhjet e shpejta autoritare nuk u shërbejnë fëmijëve tanë, na e bën më të lehtë t’u rezistojmë atyre kur ndihemi të hidhëruar.
Lidhja emocionale na jep durim për të kapërcyer zhgënjimin dhe mërzinë. /natalmedia.com/
*Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
