Gjithçka filloi me dhimbje koke dhe të vjella.
Disa muaj para diagnozës së Alfie, ai kishte vuajtur me dhimbje koke, ndonjëherë të shoqëruara me të vjella. Alfie ishte gjithmonë një djalë i shoqërueshëm dhe popullor në shkollë, por John dhe unë vumë re se ai ishte tërhequr nga bashkëmoshatarët e tij. Më pas vumë re se Alfie po humbiste peshë dhe dukej shumë i lodhur gjatë gjithë kohës. Ne kishim ngritur shqetësime me mjekun tonë të përgjithshëm dhe pediatrin. Më 16 shtator 2019, Alfie bëri një skanim urgjent MRI dhe atë ditë na u dha lajmi shkatërrues se Alfie kishte një tumor në tru. Atë ditë jeta jonë u përmbys, ishim krejtësisht të thyer, të shkatërruar, të mpirë dhe në shok. Kaq shumë mendime kaluan nëpër mendjen time. Isha e frikësuar dhe e tmerruar se do të humbisja djalin tonë të bukur Alfie.
“Fëmija juaj ka kancer”
Alfie u dërgua në një spital fëmijësh atë mbrëmje dhe aty u shfaq realiteti dhe ne e dinim se sa keq ishte Alfie. Disa ditë më vonë erdhi goditja shkatërruese e mjekëve kur thanë; “Fëmija juaj ka kancer”. Mbaj mend që ndjeva sikur më kishin goditur me shkelm në stomak dhe nuk dëgjova asgjë tjetër nga mjeku pasi na thanë këtë. Unë mendoj se në mendjen time, e dija që atëherë do të ishte keq, por ju përpiqeni të mbani shpresën se nuk është ose ata e kanë gabuar. Alfie u diagnostikua me medulloblastoma, një tumor kanceroz i trurit. Na thanë se ai kishte një shans 60% për të mbijetuar. Alfie duroi një operacion për të hequr tumorin, gjashtë javë radioterapi dhe tetë muaj kimioterapi.
Alfie ka kaluar kaq shumë, ai u diagnostikua me sindromën e fosës së pasme pas operacionit dhe duhej të mësonte të ecte dhe të fliste përsëri. Ne ishim kaq krenarë për Alfie gjatë gjithë udhëtimit të tij, ai tregoi qëndrueshmëri, guxim dhe guxim të mahnitshëm, por po ashtu edhe të gjithë fëmijët që takuam gjatë udhëtimit tonë. Alfie kishte gjithmonë një buzëqeshje në fytyrën e tij edhe kur nuk ndihej mirë ishte gjithmonë i buzëqeshur. Alfie gjithmonë donte të gëzonte mjekët dhe fëmijët e tjerë në repart. Ai do t’i dilte me ide të vogla për t’u bërë buzëqeshje në fytyrat e tyre duke blerë ëmbëlsira dhe dhurata të vogla. Ai është edhe pak shakaxhi. Atij i pëlqente të bënte shaka me infermieret. Si familje donim të ndihmonim familje të tjera si ne.
COVID-19 ndau familjen tonë
Udhëtimi i Alfit ishte tepër i vështirë për të gjithë ne si familje, në kohën e diagnozës së Alfit, djali ynë tjetër, Louie, ishte vetëm tetë muajsh dhe u kujdes nga gjyshërit e tij, në mënyrë që ne të ishim me Alfin. Më pas u goditëm nga pandemia COVID-19 dhe për shkak të kufizimeve vetëm njëri prej nesh mund të ishte në spital me Alfie dhe kjo ishte e vështirë. Alfie dhe Louie kaluan javë pa u parë, që do të thotë se ne nuk mund të ishim një familje e duhur për muaj të tërë. Ishte tepër e vështirë për kaq shumë familje në spital, por ne vazhduam në mënyrën më të mirë që mundëm. Xhoni dhe unë patëm vështirësi gjatë gjithë udhëtimit të Alfit. Ne mësuam të përballonim duke marrë një ditë në një kohë, kishte ditë të mira dhe të këqija. Ishte dërrmuese se si të gjithë u mblodhën për të na mbështetur.
Bie zilja e përfundimit të trajtimit
Më në fund në tetor 2020, Alfie i ra ziles së fundit të trajtimit dhe si familje ishim shumë mirënjohës. Çfarë udhëtimi! Udhëtimi i Alfie vazhdon. Për shkak të trajtimit agresiv që iu bë, ai ka mbetur me disa aftësi të kufizuara dhe ende po përpiqet të mësojë të ecë. Alfie ka kaluar shumë, por ka kapërcyer edhe shumë sfida dhe pengesa, ai është i mahnitshëm. Ne jemi shumë krenarë për Alfie dhe jemi krenarë që jemi prindërit e tij. Louie dhe Darcie janë gjithashtu krenarë për vëllain e tyre super hero.”
Kerry, nëna e Alfie, mars 2022/natalmedia.com/
Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
