Paraliza e fytyrës është një sëmundje akute e nervit përgjegjës për pozicionin dhe funksionimin e muskujve të fytyrës (nervus facialis). Ky çrregullim njihet lehtësisht nga rënia dhe dobësia e gjysmës së fytyrës.
Pse ndodh paraliza e fytyrës?
Disa trauma (lëndimet e kockave kraniale), inflamacioni i veshit të mesëm, tumore të ndryshme, leukoza, skleroza e shumëfishtë, inflamacioni, tumoret ose lezionet vaskulare të trungut të trurit, lebra, sarkoidoza, herpes zoster dhe gjendje të tjera gjithashtu mund të çojnë në paralizë të fytyrës.
Paraliza e fytyrës – Si vendoset diagnoza?
Bazuar në simptomat më të zakonshme, si rënia e njërës anë të fytyrës, pamundësia për të ngritur vetullën, rënia e buzës, syri gjysmë i mbyllur nga i cili rrjedhin lotët, pamundësia për të përtypur dhe lëvizur normalisht nofullën, së pari mjeku do përjashton shkaqet e sëmundjeve të tjera që mund të imitojnë simptomat e paralizës së Bell-it. Nuk ekziston një test specifik për të konfirmuar diagnozën e paralizës së fytyrës.
Kushtet që duhet të përjashtohen përpara se të bëhet një diagnozë janë:
-Goditje në tru
-Inflamacion i rëndë
-Tumoret
-Infeksionet
-Sëmundja Lyme
Për të vendosur një diagnozë përfundimtare të paralizës dhe një trajtimi adekuat, kryhen testet e mëposhtme:
- Elektromiografia (EMG) – një test që mund të konfirmojë dëmtimin nervor dhe të përcaktojë ashpërsinë e tij; matet aktiviteti elektrik i muskujve, si dhe shpejtësia e përcjelljes së impulseve elektrike përgjatë nervave
- Tomografia/skanimi i kompjuterizuar (CT) ose imazhi i rezonancës magnetike (MRI) – përdoret për të përjashtuar burime të tjera të mundshme të presionit në nervin e fytyrës, të tilla si një tumor ose frakturë e kafkës
- Analizat e gjakut – nuk ka asnjë test specifik gjaku për të konfirmuar paralizën e Bell-it, por ato janë të dobishme për të përjashtuar sëmundjen Lyme dhe infeksione të tjera.
Trajtimet dhe opsionet terapeutike për trajtimin e paralizës së Bell-it
Shumica e njerëzve me paralizë Bell shërohen plotësisht, megjithëse disa njerëz kanë nevojë për trajtim dhe disa shkojnë pa të. Fatkeqësisht, nuk ka asnjë trajtim specifik për paralizën e Bell-it. Disa medikamente ose terapi fizike sugjerohen për të përshpejtuar shërimin dhe kirurgjia rrallëherë është një opsion për trajtimin e paralizës së Bell-it.
Meqenëse syri në anën e prekur nuk mbyllet, është e rëndësishme të merren masa për mbrojtjen dhe kujdesin e tij. Mbajtja e syzeve gjatë ditës dhe e syzeve të lidhura natën mund ta mbrojë syrin nga pickimet, goditjet ose ndjesitë e gërvishtjeve. Në rastet më të rënda të paralizës së Bell-it, në ndjekje duhet të përfshihet një okulist.
Medikamente për paralizën e fytyrës
Ilaçet e zakonshme për trajtimin e paralizës së fytyrës janë kortikosteroidet. Përdoren edhe barna antivirale, megjithëse efekti i tyre ende nuk është sqaruar dhe konfirmuar plotësisht. Nevojiten më shumë studime dhe kjo është diçka për të cilën bien dakord të gjithë shkencëtarët. Megjithatë, tek disa njerëz, kombinimi i barnave antivirale dhe kortikosteroideve ka dhënë rezultate të kënaqshme.
Terapia fizikale dhe kirurgjia
Muskujt e paralizuar të fytyrës mund të atrofizohen dhe shkurtohen, gjë që mund të jetë e përhershme. Një fizioterapist është shumë i dobishëm sepse masazhi dhe ushtrimet që do të ruajnë fleksibilitetin e muskujve kanë një ndikim të rëndësishëm në ruajtjen e funksionit të pjesës së paralizuar të fytyrës.
Në disa kohë më të hershme, operacioni i dekompresionit u përdor për të lehtësuar presionin në nervin e fytyrës duke hapur kalimin kockor nëpër të cilin kalon nervi. Sot, kirurgjia e dekompresionit nuk rekomandohet dhe nuk funksionon, sepse dëmtimi i nervit të fytyrës dhe humbja e përhershme e dëgjimit janë rreziqe të mundshme që lidhen me të.
Rrallë, kirurgjia plastike mund të jetë një opsion për të korrigjuar problemet e vazhdueshme me nervin e fytyrës. E ashtuquajtura operacioni i ringjalljes së fytyrës ndihmon për ta bërë fytyrën të duket më e barabartë dhe mund të rivendosë disa nga lëvizjet e saj. Shembuj të këtij lloji të operacionit përfshijnë ngritjen e vetullave dhe qepallave, implantet e fytyrës dhe transplantet e nervave. Disa procedura, të tilla si ngritja e vetullave mund të kenë nevojë të përsëriten pas disa vitesh./natalmedia.com/
*Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
